Niks zo Belgisch als een frietkraam. Toch was er niemand die zijn penseel ter hand nam om ze op doek te vereeuwigen. Niemand, behalve Gilles Houben. Hij schildert voor 95 procent frietkoten. ,,De helft ervan is al verdwenen'', stelt hij vast.
,,Frietkoten zijn gedoemd om te verdwijnen. Ze worden niet verjaagd, maar wie een zaak overneemt, krijgt geen vergunning meer. Je mag blijkbaar alleen nog frietjes verkopen achter een stenen muur. Het frietkot heeft geen toekomst meer. Het is een toekomst van nostalgie. Over twintig of dertig jaar zal de jeugd het frietkot enkel nog kennen van mijn schilderijen.''